Als kleine jongen had ik het geluk
Wat kerels van Martijn te leren kennen
Door hen liet ik me vorstelijk verwennen
Martijn wordt opgedoekt, maar what the fuck!
Ik stop nog lang niet met mijn missiewerk
Maar doe dat voortaan in de roomse kerk
Tag archieven: 2011
Zwart-wit
Dat zwarte van de Pieten kan toch niet?
Zo’n witte Sinterklaas met zwarte slaven
Die zich als clown gedragen voor de braven
We geven Zwarte Piet de zwarte piet
Ik distantieer mij, maar het allerverst
Houd ik mij toch wel van een witte kerst
Krimp
Verhagen waarschuwt voor een crisissfeer
De groei stagneert, we worden even arm
Als vorig jaar om deze tijd, alarm!
Het stemt hem droef, we willen immers meer
Ach, gaf hij maar eens blijk, of slechts een glimp
Een visie op de goede kant van krimp
Strafmaat
We mogen inbrekers in coma slaan
Dat zeggen immers Opstelten en Rutte
Ze zeggen niemand op te willen jutten
Maar snappen het als wij ons laten gaan
Bij nader inzien mag het niet in coma
En ook niet dood, dat wordt de VVD-ers
Te gortig, want ze zijn geen patjepeeërs
Maar naar het liberale axioma
Van duidelijke taal van rechtdoorzeeërs
Meppen we ze naar de farizeeërs
Terwijl we schreeuwen: krijg een carcinoma!
Mijn handen jeuken, en ik sta al klaar
Mijn buurman, die ik in de gaten houd
Maakt vroeg of laat een illegale fout
Dan ram ik hem volledig in elkaar
Behalve Mauro
We motten al die buitenlanders niet
We vrezen een tsunami armoedzaaiers
En vrome, donsbebaarde oproerkraaiers
We zijn toch multicultureel failliet?
Die buitenlanders zitten hier gebakken
We laten ons geen banen af meer pakken
Ze kunnen beter terug naar eigen land
Behalve de bezorger van de krant
Behalve Asha uit mijn dochters klas
Behalve Mauro die hier jaren was
Gadaffi’s tirannie bezworen
Ze wilden hem natuurlijk liever levend
En als de kat eerst spelen met de buit
En komen tot een rechterlijk besluit
Opdat ’s mans gruwelheden zijn verevend
Dan was conform de religieuze wet
Zijn hoofd zonder verdoving afgezet
Gadaffi
Hij trok een lange neus naar de VS
Hield vol tegen de Navo en rebellen
Zijn jonge garde uniformmodellen
Sprong voor de oliestoker in de bres
Maar nu is hij gevangen, zwaar gewond
Hij ademt nog maar blaakt niet van het leven
Hij braakt maar peinst niet over overgeven
Een oorlog is nou eenmaal ongezond
Hij is gevangen, de woestijntiran
En Libië wordt weer Verweggistan